بوی باران:مجموعه اشعارودلنوشته های سیدعلی سیدی,ابرزگه

در این روزهای تکراری .......دلم خشکید زبی امید........دلم پر شد ازان فردی ........که شبها سیر می خوابد....دلم پر شد از ان مردی .......در ان صبح به ان زودی ........به مسجد میگذارد پای..........دلم غمگین وناراحت .......زدست مردم در این شهرم ..........من اینجا افسوس خورم هر دم .......وددر فکری فرو رفتم.........به حال خود هزار افسوس خواهم خورد........قدم اهسته برداشتم .......نگاهم به جلویم بود...........به بازارش من ان روز پا گذاشتم.......بزازی نان فخرش میفروشد...حراجی فخر مالش میزند جار..... دکانی جنسشو بفروخت ......نه ده دینار به صد دینار....... نه عدلی و نه انصافی ........همه یکجور و یک دستن......همه هم شور هم حرفن........دکان دارش وبزازانش......از ان بازار فخرش من برون رفتم ...........ودر شهرش نگاه کردم..........یکی با کبر بسیار زرویای شبش افسانه می بافت ......یکی کیف پراز پولش به یارو پوزش میداد.......نگاهم به کسی افتاد.....که از دل وچه از سیماش پیری فقزش میزند فریاد..............ودر اعماق فکرم من فرو رفتم .......چرا شهرم چنین. باشد..........که باشد اندرش اسلام.........چیشد ان همدلی و مهربانی .....چیشد شعر بنی ادم ......ولی معنیش نفهمیدن ........ولی من خود که میدانم همه ادم نه یک جورا ........همه خوب بوده اند یک روز شدن غافل زهم دیگه........ . خدایا راه خوَشبختی نشان ده ........وراه عاثبت خیری ...نشان مردم غافل.....

نظرات شما عزیزان: